Het liefste verlaat ik dan even de aarde naar het luchtledige. Ik wil er gewoon niet zijn, ik wil dit vreselijke gevoel niet voelen. Op dat moment kan ik me de diepe wens voorstellen van mensen die uit het leven willen stappen omdat ze met hun hoofd en gevoel niet meer verder kunnen. Laat me als je blieft even weg van de aarde gaan totdat dit gevoel is verdwenen. Mijn man heeft het lange tijd niet kunnen verdragen dat ik’ weg ging’, hij wilde me hier houden, erbij houden en ik moest tegen hem praten. Ik stop met ademhalen en mijn lichaam is slechts een omhulsel want ik ben even weg, de pijn om dat kleine meisje is me te heftig. Mogelijk zal ik me nooit kunnen verenigen met dat kleine meisje omdat ik haar pijn niet kan verdragen. Ik realiseer me nu voor het eerst dat dit de reden is dat beelden zover weggestopt zijn, dat je er niet bij kan. Mijn wens op dat moment even te sterven is groter dan nog een keer door die pijn van dat kleine onschuldige weerloze meisje heen te gaan en te beseffen dat ik haar weer in de steek laat.

Hoe kan misbruik verjaren…ik heb levenslang.