Vandaag is waarschijnlijk de langste dag in mijn leven. Vanavond vindt de ontmoeting met de duivel plaats. Ja sorry, dit was het eerste wat vanochtend in me opkwam. Ik was al heel vroeg wakker en bedacht me dat dit een hele bijzondere dag gaat worden met een afloop die ik achteraf misschien helemaal niet had willen weten en voelen of wat dan ook. De duivel die altijd iedereen in zijn macht wil hebben, die gezag, vrees en bewondering afdwingt. De duivel die op een vreemde wijze dit ook altijd weet te bereiken terwijl iedereen voelt, weet en ervaart dat dit niet zuiver is. Dat dit niet de manier is om mensen iets voor je te laten doen of voelen. Een machtspositie, het lijkt wel op een zekere immuniteit. Mogelijk denken jullie als je dit leest, mijn god wat een vergelijking, dat snap ik wel. Maar ik heb slechtere dubbelgangers gezien in shows. Nu, achteraf als we mensen benaderen over onze vader zeggen ze allemaal hetzelfde; ‘een moeilijke man die je niet zo maar tegen durfde te spreken, complex en extreem autoritair.’ Zijn tools waren heel dubbel, hij deed zich voor als een hele meelevende man die voor iedereen klaar stond. Maar dit was een tool, een middel om een doel te heiligen. Eerst zet je je tool in om mensen in te palmen en dan ga je ze vastzetten in je macht. Zie je nu de vergelijking met de duivel. Voor mij staat een narcist gelijk aan de duivel.